Zamanın avcunda... Şiiri - Ayşe Zeyrek

​Dostum,
Avucumu açıyorum sana,
İçinde ne dün var ne de yarın.
Sadece bir an;
Madra Dağı'nın zirvesindeki rüzgârın fısıltısı,
Denizin kıyıya bıraktığı köpükten bir gerdanlık,
Ve havada asılı kalmış bir martı çığlığı.

​Biz,
Kainatın sonsuz kütüphanesinde
Altı çizilmiş birer kelime miyiz?
Yoksa rüzgârda savrulan
Okunmamış bir mektubun tozu mu?
​Her kum tanesi,
Milyon yıllık bir uykunun sabrını anlatır.
Her dalga,
Ulaşamadığı kıyının hasretini taşır.

Peki ya biz?
Bu devasa sessizliğin içinde
Cevabını bilmediğimiz soruların yankısı mıyız sadece?
​Bak, o geçen kuyruklu yıldız ☄️
Bir anlık bir çizik attı gecenin siyah kadifesine.
Ne bir başlangıcı vardı ne de bir sonu bizim için.
Sadece o parlak "şimdi".

​Belki de bütün felsefe bu'dur dostum,
Varlığın ağırlığını hissetmek,
Bir zeytin ağacının gölgesinde.
Ve anlamı,
Güneşin denizde bıraktığı pırıltılarda değil,
O pırıltıyı seninle birlikte gören gözlerde aramaktır.

​Avucumu kapatıyorum şimdi.
An'ı sakladım,
Sana ve bana...
Bu şiirin içinde..

Ayşe Zeyrek..
İzmir