Zamanı ölüm Şiiri - Ziya Yüzerler

Zamanın kollarında süzülürken hayat,
Gözlerimde yıldızlar, yüreğimde matem.
Bir yanı sevinç, bir yanı hüzün, iki uçlu kâmet,
İşte insanın kaderi, zaman ve ölümle güzelce örülmüş yıllar.

Dakikalar düşerken kum saatinin boynuna,
Koşar adımlarla geçer ömür, solgun sarı yapraklar gibi.
Bir damla gözyaşı düşer dünyaya,
Anlatır sessizce hikayesini zamanın ve ölümün.

Geçip gider yıllar, unutur insanlar,
Zamanın yelkenleri altında savrulur her umut.
Aşk solgun düşer, sevgi soldurur bakışlar,
Bir başka sayfa kapanır ölümün soğuk kollarında.

Yarım kalan anılar, söylenmemiş sözler,
Biriktirir içimde zamanın hüznünü.
Bir çiçek solmuş, bir gül açmışken dünyada,
İşte o anda anlarız zamanın değerini.

Ölüm gelir, kapıyı hafifçe çalar,
Alır götürür sevdiklerimizi bir bir.
Dönüşü olmayan bir yolculuğa çıkarır,
Bize hatırlatır kırılganlığımızı, sonsuzluğu.

Ama zamanla dost olmalı insan,
Her anı dolu dolu yaşamalı, sevgiyle sarılmalı.
Ölümü düşünüp korkuya kapılmamalı,
Zamanı değerlendirmeli, hayata anlam katmalı.

Zamanın ve ölümün gölgesinde,
Sevgiyle yaşamayı öğrenmeli insan.
Hayata anlam katan her anıyla,
Kendini ölümsüz kılmalı, yüreğini özgür bırakmalı