zamanı gelince
zamanın
oturur kara taş üstüne
yazar kara kalem destanını
nası tattı acımasızlığı
buhar olan
su misali
canlara can katan
kan
kendinden uzaklaşan yaşam
bırakınca yerini
ölüme
kendi çaresizliğine
çare diye
gömdü
kendi elleriyle kendini
yerin dibine
yetmezdi ki kimse
hak ne
haklı kim
kimse
herkes kendi yörüngesi içinde
döndü
dünyanın dönüşüne
inat
Kayıt Tarihi : 24.12.2011 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!