Zamanı Gelince Gitmenin Şiiri - Önder Ka ...

Yaprak ağaca çok güveniyordu
Kendisini ağacın dalı
Hiç bırakmayacak sanıyordu
Bu güven sonbahar gelene kadar sürdü

Neyine güveniyordu insanoğlu
Nefesini bile ağaçlar ödünç verdi

Bir yaprak kadardır ömrün
Ateş olsan
Yakabileceğin yer kadardır cürümün

Dünya ağaç gibi köktür kalır
Bir mevsim benzeri
Ecel de gelir insanı alır

Gel inat etme ey insanoğlu
Kimse beni dalımdan koparamaz diye düşünme!
Unutma koparılmayan her meyve
Firavun benzeri bir tağut gibi dünyada dalında çürür
Zamanı gelen arkasına bakamadan yürür