Zamanı Geldi Şiiri - Cuma Ali Çetin

Hoş bir karakterden yaparak aşı...
Bebek beleme'nin zamanı geldi.
Kaypağın başına vurarak taşı...
İnsan elemenin zamanı geldi.

İşi yok çoğunun sevgiyle, arla...
Dost olayım diye harla ha harla.
Diken bitirirse sürdüğün tarla...
Bil ki geleme'nin zamanı geldi.

Hani nerde akıl, idrak, us diye,
Görmüyorsun senin gözün bus diye,
Yumruğu gösterip artık sus diye...
Onu heleme'nin zamanı geldi.

Düzenimi iyi kurdum sananlar,
Beni on ikiden vurdum sananlar !
Koyunken kendini kurdum sananlar...
Artık meleme'nin zamanı geldi.

Niye pasif durup, neden sinelim ?
Gemi muhannetin hemen inelim !
Ağaçtan sal yapıp ona binelim...
Bize peleme'nin zamanı geldi.

Dost değil düşmana çöktüm ben artık !
Kara çalıları söktüm ben artık !
Kokmuş sütten diye döktüm ben artık...
Taze telemenin zamanı geldi.

Geçeyim denirse ben her dem öne...
Böyle bir dostluğun közü tez söne.
Umduğun şey olmaz gez döne döne...
Sanma seleme'nin zamanı geldi.

Benzetme özünde buluda, sise...
Yanıp çöl olsan da yok ondan çise.
Kötü dost sırtında kara elbise...
Şimdi yeleme'nin zamanı geldi.

Ver kararını bir ivme yakala,
Niye fırsat verdin çara, çakala ?
Cumali acıma: kıy şu sakala...
Kes şu zeleme'nin zamanı geldi.

Geleme:2 yıl ekilmeyen boş tarla
Heleme: Uyarma, korkutma
Peleme: Irmaklarda işleyen, bir çeşit altı düz kayık.
Seleme: Güven, Barış, Esenlik, Huzur.
Yeleme: Açık mavi renk.
Zeleme: Keçinin boğazı altında sarkık olan kıllar.