Zamanı Böldüm Dörde Şiiri - İbrahim Baykal

Birincisi,
Seni tanıyıncaya kadar ki,
Gençlik zamanıydı demek,
Hızlı geçti onun gibi,
Anlayamadım.

İkincisi,
Seninle birlikteyken ki geçen,
İşte.
Ben o zaman yaşadım,
Hem iyiyi,hem kötüyü.
Hem acıyı,hem tatlıyı.
Öyle ya...Demek buydu hayat.
Hep güzel geçseydi zaman,
Nasıl fark ederdik onun güzelliğini,
Kötü günler olmasa.
Kavga ettiğimiz de oldu.Konuşmadığımız da.
Lanet ettiğimiz de oldu.Kahrettiğimiz de.
Ancak,şimdi anladım.Sen gidince.
En mutlu günlerimizin onlar olduğunu.
İyisiyle...Kötüsüyle...

Gelelim üçüncü zamana,
Sen yoksun artık yanımda.
Oysa ben,
Beraber yaşıyorum seninle,yaşamaksa böylesi.
Sen gölgemsin yanımda,ya da tersi.
Dokunamıyorum ama hissediyorum varlığını.
Attığım adımın biri senin,
Yediğim lokmanın da.
Gözümün de kulağımın da biri senin.
İkiye bölünmüş bedenim.

Dördüncüsü ve sonuncusu,
Sana ulaştığım zaman.
Meçhul...!
Vallahi bilemiyorum,nasıl olacağını.
Nasıl geçeceğini ve ne kadar süreceğini.
Ne önemi var ki?
Geleyim yanına da,
İster bir daha alsınlar canımızı.
Atsınlar bizi birlikte bir çukura.
Cennetmiiiiiş...Cehennemmiş kimin umurun da?

Ocak 2001/ İbrahim Baykal