Zamanı Anlama Zamanı Şiiri - Emirhan Vardar

Yağmakta ömür kimine hırçın
Kimine uysal damlalarla,
Anılar bir an kuruyor
Gri/altın renkli ordular yağan
Bulutların altında.
-
Mesele buluyorum bendeniz size
Geç kaldığım kadar pişman,
Geç kaldığım kadar uzun satırlarla.
Mazeretler sürüyle bir kenarda
Ölü bedenler gibi yığılı kalsın;
Dünya unutmaya başlayana kadar bekledim!
-
Gözler ki bakan bu satırlara:
Adını bilmediğim camilerin cuma namazlarında
Sımsıkı örülen ve ölünen safları gibi
Boşluksuz bir şiir okuyacak.
Her satır birbirinin sırtına dayanır,
Çaresizim ki satır aralarına dahi
Çocuk cesetleri sığdırılır yine...
-
Kıyısı, çirkin yüzümüze doğru;
Sessiz ve hareketsiz denize bakan,
Kumdan çok -yine gri/altın- kovanlarla dolu
Ketum bir çölün komşusu!
-
Mürekkep kendi kendine ömürlerin sonunu yazmakta,
Alfabe adını bilmeyen harfleri biçiyor.
Orada her gün bebekler gözyaşıyla uyanmakta,
Ayıp ki burada ağlamak doğduktan sonra bitiyor.
İçine ağladıkları, vicdanı olanların
Yüzünü temizlemez moloz altında çocukların.
-
Şaşarım ki dönmekte hâlâ kâinat!
Dilsizler hâlâ şarap tatmakta!
Körler kitap okumakla uğraşmaz
Ve sağırlar sizi duymakla!
-
Adını yazmayacağım,
Söylemeyeceğim adını.(.f.i...-...z.e.)
Orayı vicdanım bilir

Bak!
Bir çocuk daha ve insanlık bir daha ****
Bu içinde çok vefa/t olan bir yazı.