. Zamanı Şiiri - Turgut Uzdu

Yıldızları saymayı bırak
Doğmamış güneşi düşünmek vakti bu an
Dünü hatırla yürek sıcaklığında
Unutma
Hayalleri de yaşar zaman gelir insan

Bilir misin her geliş mahkûmdur isteksiz dönüşe
Ardında ya tebessüm ya birkaç damla kalır
Yorgun her düne yaslanmış bir hatıra
Boyun büker sümbül misali
Gitmekten utanır

Yollar alışık hicran acısından kıvrılmaya
Sanki bir daha dönüşü yok gibi
Karanlığın sarmaladığı gökyüzüne bakıyorum
Nefeslerin en derini doluyor ciğerlerime
Bakan gözler çok gibi... Çok gibi

Vuslatın standardını tutuşturabilmek geceye
Üç beş defa ağlayabilmek mutlu satır aralarında
Can yakacak kadar bakabilmektir gözlere
Sevgi hatırlamak hatırlanmak değildir
Bir ismi yazabilmektir bütün sözlere

Elinden tutma zamanı bir sahilde
Sessiz, sakin bir melteme uzanma zamanı
Aç martılara simit parçaları atmak
Dalgaların üzerine koyup hatıraları
Şimdi dünü unutma zamanı

Yürümek inadına fasit bir dairede
Yeni bir nefese doyma zamanı
Mehtabın tam ortasına yüreğini açıp
Geceye dizilse de sayısız isim
Birinin üzerine bir resim koyma zamanı