Zamaneye Bir Masal Şiiri - İsmail Uysal

Dinleyin ey ergenler bir masal anlatayım,
Siyah aşklarınıza birazcık renk katayım.

-I-
Bir zamanlar köyümün toy bir delikanlısı;
Biraz garip, biraz saf, biraz hırçın ve asi…

Yol alsa gözlerine bir dilberin nazarı
Basıverir vicdanı yüreğine azarı

Pat, diye düşüverir anında kafatası
Gömülür derinliğe nefsin ağır mevtası

Öyle ki eli bir kez değmemiştir harama
Önüne ton konulsa dokunmazdı grama…

-II-
Bir gün bu kalenderin sızlamaya başladı
Kalbindeki çizgiler… Kalp ritmi yavaşladı.

Görünce aşığını yoktu ölüden farkı
Dakikada üç beş küt, döndürüyordu çarkı.

Bir zaman baktı öyle dilini düğümleyip
Dolanmıştı çarkına birkaç kördüğümle ip.

Onunla her dakika sonsuz bir düş gibiydi
Asumanda lambalar tek tek sönmüş gibiydi.

-III-
Mahpus bir gece gibi uzayınca sükûtlar
O hazan mevsiminde kara kara bulutlar

Topluyordu bağrına bir aşkın elemini
Çatık kaşlı malum zat, kırmıştı kalemini.

Bir ala karga ötmüş: “Uzak dur, kız nişanlı! ”
Dimdik dursun mu acep, çöksün mü delikanlı?

Hani sıcak bir damın söndürülür ocağı,
Kırılmıştı yetimin yegâne oyuncağı.

Gözler süzgün ve nemli, suratlar asılıydı,
Manşetler hor atılmış; mecmua basılıydı…

“Bugün götürmez ekmek evine hiçbir baba
Çakal uysaldır bugün, leşi görmez akbaba.

Bu gece utancından kızıllaşmıştı afak
Bu gecenin sonunda batıdan söker şafak.”

O günden sonra her gün, toplasan birkaç satır;
Her saat, her dakika ölümü hatırlatır.

Korkmuyordu ölümden lakin ayrılık acı
Bilse ki vuslat yakın, çağırırdı Hallac’ı.

Hoyrattı delikanlı avuçladı alevi
Mühürledi dilini, inine tıktı devi.

Devin homurtusunu duymasın kimse diye
Her nefes alışında yutkundu ölesiye…

Açmadı yüreğini ne dostuna ne yâda
Kavuşmak haramdı ya anlamıştı dünyada.

-IV-
Evlendi delikanlı henüz on sekizinde
Riyakâr gülücükler iz bıraktı yüzünde

Miladi üç yıl geçti, delikanlıya asır,
Yürek izbe bir otel, gönül yüzyıllık hasır…

Delinir orta yerden su damlasıyla kaya
Nasıl bir divane ki sokulmaz prangaya

Haramdı nere baksa, haramdı neyi tutsa
Bir gün görmese erir, biter miydi unutsa?

Ölüm dediğimiz şey ruhun terkiyse eğer
Delikanlı üç yıldır ölügezermiş meğer.

-V-
İşte böyle ergenler, burada başlar oyun
Önce bu üryan ruhu bedeninize koyun.

Bakın sonra nasılmış, yakıp kavuran sızı
Nasıl sevmiş öğrenin delikanlı bu kızı.

Şimdi bu delikanlı delisidir köyünün
Her sayışta o çıkar ebesi bu oyunun

Bu oyun ebrulidir, kaldırmaz siyah, beyaz
Hem ut çalar hem keman, biraz neydir biraz saz…