Zamane Zamanı Destan

ZAMANE ZAMANI DESTAN

Düzelme beklemem artık hiç bir düzlemden
Düzeltme çalışmamız olmayacak özlemden
Dişini çektik Dünya'nın çingenevâri hijyensiz
Apselendirdik sanırım şiş iner mi gözlemden

Düzlem düzgün kalırdı da insan çekti eğriltti
Özlem neyi düzeltsindi duyulmadan seğriltti
Dünya'nın ağzı mikroplu çekileni yirmilikmiş
Daha neyi öğütsün ki çarkı insana doğrulttu

Eğriltilen doğru derken eğrilten düzlüğe çıktı
Seğirtip duran ne varsa yüklenip özleme yıktı
Yirmilik bu hep çürür de o da ağızlardan bıktı
Çarkın içinde dönenin çiğnenen olması haktı

Düzlüğe döşenmiş büzler lağım gibi kokuyor
Özlemin yüreği buruk yalnız uzaktan bakıyor
Ağız boşboğazı yerken yirmilik diş de sıkıyor
Hak olan her kepazelik çarkı felekten çıkıyor

Lağımlarda ne gezerdi fare lağımda ne yerdi
Uzak olamazdı özlem onun mesulü kim ferdi
Ağzı Allah insanlara hem konuş anlatla verdi
Felekte çarkı arama hakka herkes kendi erdi

Farenin de görevi var denek olur en azından
Mesuliyet bilmez iken özlem geçer arzından
Neye bakınırsın daha boynuz çıkmış ırzından
Hakkını aldın nasılsa feyilsizliğinin farzından

Deneğin değneği ol da ne işe yararsın sorma
Arzların talebi aşmış yok yere hiç kafa yorma
Özünü kendi gözünle görmeden âlemi kırma
Yüzün feylini toplarken hakkı haktan çıkarma

Yarar yaramazda gezer eldeki değnekte kızar
Kafa cüssede durur da düşünce ona bir hızar
Kırmayı yanlış anlama en önce nefse çal azar
Haktan hakkı çıkarırken yüze değmesin nazar

Kızaran bir yarardan üstün sayılmaz yaramaz
Düşüncenin hızarı ki girmedik kafa kurtulmaz
Ruh insandan ayrı değil ebediyyen de olamaz
Yüzüne değse de nazar hak nazarı çıkarılmaz

Üstün olmaksa derdin üstüne para mı verdim
Kafana jeton atıp da ağzından çay mı istedim
Ebediyyen kalacaksan kendini boşuna gerdin
Yüzün batsın demedim de ruhu nereye serdin

Üste para da versen üstün demem üstü kalsın
Huzurdan demledim çayı jetonların altın olsun
Gerile gerile sündün devrilmesin boyun posun
Ruhunu çoktan bildim de nereye serildi postun

Özlem de beklemem artık hepsi fâni özlemden
Boşuna insanlık umduk Dünya'daki gözlemden
Hiç haber de çıkmadı kaybettiğimiz düzlemden
Mendilsiz kurtuluyorum bu insanlık nezlemden

Özlem özgün çalardı da insan çok anonim etti
Gözlem neyi gözetsindi doyulmadan soğrulttu
Dünya'nın mazi yapraklı kaybolanı topraklıkmış
Daha ne mi çoğaltsın ki zevki insana yoğrulttu

Anonim de şarkı derken derleten türküye çekti
Soğrultup yoran ne varsa beklenip izleme çıktı
Topraklık su hep yürür de o da anızlardan yaktı
Zevkin içinde duranın barklanan olması burktu

Türküye taşınmış sözler elzem gibi aşk okuyor
İzlemin gözleri yumuk yalnız kalpten his akıyor
Anız sapsaman yakarken topraklık ot da ekiyor
Burkulan her zamanelik belki zevkinden çıkıyor

Aşk olanda ne üzerdi Aşk oku kimden değerdi
Hisle dolamazdı gözler onun ağında kim vardı
Anızı Allah kalplere hem yakış yakmakla verdi
Zevkinde korku yor ama burkulan kalbi överdi

Aşkların da türevi var binek olur can bezinden
Ağıttan ölmedi gözler doluyor hırsın yüzünden
Neye sakınırsın hâlâ beniz solmuş kan izinden
Burkunu oldun nasılsa eğildiğinin diz dibinden

Bineğin seğmeni ol da ne telaş koşarsın durma
Hırsların nefsi köreltmiş yok diye hiç dava olma
Yüzüne kendi yüzünle ermeden devamı görme
Elin dizini yoklarken buruktan burkuntu duyma

Koşar kaçamaz da tozar yoldaki çakıl da bezer
Dava celsede sürer de hakkınca ona bir panzer
Devâmı devam zannetme ilâhi mahkeme çözer
Buruktan burku çalarken mîzan terazi de bozar

Bezenen bir koşardan üstün sayılmaz kaçanlar
Panzerin sûreti hak ki görmedik dava kalmazlar
Tüh insandan gayrı değil adabıyla da durmazlar
Teraziye girmese de Kûr-an hak aftan çıkmazlar

Üstün olmaksa niyetin üstünde yazmaz fiyatın
Dava insanlık davası nerden dönmüş vaziyetin
Adabı yön bileceksen tühünde kalmaz sebatın
Terazin nefsin tartsa da gram çıkmaz fazîletin

Üstüne fiyat da yazsan üstüm demem astarsın
Davamı yetim etmedim çakal olanlar yaslansın
Sebata kulp taka öldün cahillikte pek arslansın
Gramını yerden buldum kazıtmadım kurtlansın

De ki şâir ilhâmına ahım yok da bahtım senden
Sen içimdesin diye mi geçmiyorum kendimden
Zamane zamanı destan çıkıyor canım kafesten
Duyguları senden aldım ruhumu yazıyor kasten

Bahtımın tahtı sendedir ilhâmın benli yandadır
Kendimden geçersem dahi yine senli yöndedir
Göğüs kafesimde atan seni bahseden tındadır
Kastını lütûf belledim ruhum her an yanındadır

Benli yanım tahta çıksa bahtıma tek hünkârsın
Senli yönde durur isem kendimi bulduracaksın
Tınlamadım ki zamanı kalbime hep vuracaksın
Ruhum da senin elinde gün gelip çağıracaksın ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]