Zamane Zaman Şiiri - Meltem Hilooğlu

Gülerdi...Ve belirirdi insanlığın alnında çizgiler

göz çukuruna itilirdi tebessümler

dudaklarını ısırırdı gülerek

kaşlarını çatardı aynı anda

gamsızdı...arsızdı...

pişmanlığın süngüsünü alınlara dayatırdı

yalandı... yalancıydı

gereksiz bir şakaydı.

uzaktan gelen hoş bir ses,

yakınlaştıkça kulağı tırmalayan bir dağdı

temkinli bir avcıydı

hissettirmeden geçirirdi ilmeği boynuna

sıktıkça sıkardı

her şeyi kursaklarda bırakırdı

Ey bana ''günü'' doğurmayan "zaman" !

Ey uğradıkça can yakan "zaman" !