Zamane Zakkumları Şiiri - Mine Yılmaz Se ...

Zamanın zakkumları kök verdi,
Bilmem nasıl büyüdü?
Çaktırmadan arka bahçemizde,
Renk sakladı bilmeden öfkeyi,
İçine birikti herşey.
Herşeyden herkeslik tecrübeler
Sakladı koydu çıkınına.
Dere tepe yol gidecek,
Uzun uzun köprüler geçecekti.
Bi dolu insan tanıyacaktı,
Bi dolusunun boşluğuyla
Sarhoş olacaktı.
İnsan bilmecesi zordu,
İki değil üç bilinmeyenli denklem,
Bi çoğunu çözmemek çözmekten yeğ,
Başlı başına problemdi kimi.
Kimi düzdü nereden bakarsan aynı,
Yok yüzünün arkasında gizlediği.
Yılan gibiydi kimisi ne zaman,
Nasıl sokacağı bilinmez?
İnsan iki hece İn/san
Sanıyoruz sanana kadar
Sınamak aklımıza gelmiyor
Çoğu zaman.
Zakkumun berki gibi yiyoruz
Bütün zehri.
Akıtıyorlar kanımıza tüm güçleriyle.
Bi bakmışız kanıyoruz,
Yaralıyız
Bir kuş kadar.
Açsak kanadımızı uçar halimiz kalmamış,
Ölüm sessizliği bürümüş havayı.

Mine Yılmaz Sevinç
02.Şubat.2023
00:11