uçup giden yabancı saydam dünya
solunda duruluyorum, yüzünde benlerin.
işte sabaha karşı yok olan şilep!
ilk defa söyledim: zamanı unutuyorum.
ölüler dünü yaşıyor, ben bugündeyim.
devrileyim, zemin çekilsin kalbimden
senin fikirciklerin yara, sözlerin derin.
ansızın bir martının gözlerinden içre
anlarım o yalancının rüyama değdiğini
yelkovan seni kovalar, ben yalan söylerim.
elbet insan insana kanamazdı, sevmeseydi.
ama seviyor, ama zaman yok, ama sevmeli.
hedefimden sapınca kanacağım, bir toylukla
sarması zormuş herkesin arzuladığı acıyı
elveda bugün, yarın için umut var mı?
19.12.2018
Arif NaifKayıt Tarihi : 19.12.2018 05:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin son mısrasına ithafen şunu söylemek isterim. Bu şiire can veren biri olarak, yarına dair bir umut olmadığını açıkça ve üzülerek itiraf ediyorum. Bu şiiri ben yazdım, ben bitiriyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!