Zamane Rüzgarı Şiiri - Ahmet Hamdi Ceylan

Ey gönül, bu dünya hep yalan olur,
Dünya döner, ama derman bulunmaz.
Kadehler dolsa da zehir misali,
Her yudumda yalnızlık bir başka durur.

Ama bil ki, belki de ömrü boyunca başka,
Her karanlık, bir çokluğun arttığıdır aslında.
Sabret, ey gönül, sabrın sonucu selam,
Belki de vuslat, en sessizliğin silinmesidir.

Gönül kırgın, mevsim bahar olsa da,
Çiçekler hüzünle sarar güneşi,
Rüzgâr sessiz fısıldar zamana,
Geçip gider her şey, sükûtun ardında.

Ey vefa, hangi sokakta unuttun bizi?
Bir yol var önümüzde, taşlı ve dar,
Her adımda düşen, kalkar yine sessiz,
Ve her gece, kendi sabahını getirir.

Zaman bir seyyah, gönülse yorgun,
Her adımda kaybolan bir iz bırakır.
Ve biz, kırık aynada bir suret gibi,
Kendimizi arar, bir başka bakışla.

Ve nihayet, bir gün gelir o bahar,
Gölgen uzun olsa da, gün doğar elbet,
Her karanlığın ardında, bir bahar saklıdır,
Ve her ölüme inat, umut bir kez daha yeşerir.