Zamane Olamadık Şiiri - Gökşen Gökay Şahin

Zamane olamadık hiçbir zaman.
Milenyumun;
Eski zaman çocuklarıyız bizler.
Yüreğinden çocuğunu aldıranlar;
Bizi hep yukardan izler.

Epeyce öğrensek de yaşamı,
Biz gözlerimizden
Çocuk telaşını söküp atmadık.
Sahiplendik tüm gözyaşlarını
Sevincimizi üç kuruşa satmadık.

Ne sevilmeye açız biz
Ne de sevmelere doyduk.
Yerde bırakmadık haklının hakkını
Yumruğumuzun son ustalığıyla alıp
Yüreğimize koyduk.

Ana babamızından mirastır bize
Bu alın terimiz.
Dost olmazsa yarım kalır,
Titrer ellerimiz.
Ve kalbimizin tam ortasından bakar bize
Güzel gözleriyle yarimiz...

Sıvası dökük düşlerimizin penceresinden
Seyrettiğimiz hayatın tam ortasında
Unutulmuş türküleri söylüyoruz.
Yaptığımız en fazla;
Yalanla ördüğü evine girerken
Maskesini dışarda unutanların
Ziline basıp kaçmaktır,
Zevkle yapıyoruz...

Biz sakladık yırtık ceplerimizde
Bir fincan kahvenin hatrını
Ve unutmadık bayram şekerinin tadını.
Sonra dedik ki
Bu şehre
Yüreğimizi bırakmalıyız hediye;
Mazide,
Söylenmemiş türkü kalmasın diye