Doyumsuzluğun insanları gark ettiği bir zaman hüzmesinde kendini kandırmanın peşine düşmüştü insanoğlu
Bütün değerleri bir çırpıda silip atabiliyor, kendi iç güdülerinin tamahkar arzularına hemen teslim olabiliyordu.
Sahi ne olmuştu? İnsan, varlığının amacını mı unutmuştu? Yoksa, kendini frenleyen yasakların
Karşısına geçip, kafamı tutuyordu yok olmaya.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.