Kerpiç rengi ve toprak tadıdır dudak yarıklarım
Bir uçurum aşağısı merakı,
Bir sesi işitememiş su yüzeyi
Tedariksiz ve tedbirsiz aylarında bir mevsim
Bir akşam vakti dallarımda toplanır mı sığırcıklar?
Yeşil bir pencereden sarkıyorum sürekli
Akşamları saksıdaki çiçekleri besler karanlık
Benim çiçeklerim kemosentez bile yapar
Kurtar
Çarıklarıma sıkıştı çocukluğum
Kafam bir türlü çıkmıyor demirlerden
Büyümedim
Duvarlar büyüdü bu evde
İki gömme dolap
Sihiri kaçmış bir ayna
Halının altında arada bir göz kırpıp duran sarı tarak
Biraz portakal
Yarım ölçekli hayal
Bir de eski teyp
Dengbêjin sesine zeval
İçimizde barındı
İçimizde eşyalar
Kapımız açıktı toprak kokusuna
Bir ölüm bir direğe çarpana kadar
Bir merdiven hep yerindeydi
Ateş böcekleri birer ikişer
Üçer dörder
Yorgun savsak bulutlar
Son damla
Kıt kanaat
Kapıyı kapatıp gitti babam
.
.
Bir akşam vakti dallarımda toplanır mı sığırcıklar?
.
...
İhtiyar bir ağaç yaslandı bana
Annem kalkıp ağıt yaktı
Ağıt annemin yüreğini yakar
Ilk baş anlamadım
İzzet Bilici
Kayıt Tarihi : 9.1.2019 03:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!