Zamandan geçerlerdi ıslanarak

Sıradan bir yeryüzü şekli sanırdım kıyıları
Kısa bir öğle vakti kadar
Küçük müydü gölgeler
Asma köprüleri küçümserdim
Bulutları sıkıştırırken ellerimle
Koca bir halatla çekerdim gündüzü
Anlamazdım acı çeken insanları
Su akarken bakardım onlara
Zamandan geçerlerdi ıslanarak
Titremezdim soğuktan
Üşümezdim
Bu beyaz peçeli dağlarda
Karlara yalınayak basardım da
Oğlak dönencesini atlardım
Nevruzu kuşatarak
Acılarını anlayamazdım insanların
Güvercinlerimle münzevi bir kalabalığa hicret edene kadar