Ne ölü hisseder ziyarete geldiğin anı,
ne de sen bilirsin. Ölünün neler yaşadığını.
Acı ne cami duvarında yakarı,
ne de hastane odasında Tanrıya dönüş.
Acı yürekte yumruk gibi taş.
Gözlerde tükenen yaş.
En sonunda ağır ağır giderken,
omuzlarda ebedi köşküne,
seni yolcu edenleri alır,
derinden derine bir düşünce.
Ayaklar eğreti basar toprağa.
Kafalar durgun bakışlar donacak.
Seni omuzlara alanların,
Bir gün gelecek dönüşleri olmayacak..
Üç beş ay sonra bu acı olayı, kimse,
anmayacak. Ateş düştüğü yerde,
yanacak. Tasanız olmasın arkadaşlar.
Gönül dostları bu şiirde yaşanacak.
(Ne yazık ki: Hiç bir yazı ve söz, gidenin yerini dolduramaz
sadece oyalar. 04-06-2005-Salı)
Kayıt Tarihi : 15.5.2006 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!