Zamanda Yolcusuzluk Şiiri - Güray Özçifl ...

Bugün bir bahar daha geçti,
Sessizzliğim, bensizliğimle bağlaşık.
Fotoğraflar çektirildi, yeni kararlar verildi;
Uyulmayacak kararlar.
Yine unutmayacak kadar etkili,
Uyutmayacak kadar eskiydi her bir önceki saniye.
Zaman duruyor bazen ve insan yeniliyor yenilgisine.
Vazgeçmiş olmanın damakta bıraktığı kuru tat,
İkinci pakete dayandı yine.
Bir bardak daha bitti az önceki saniye,
Tüm renkler kırıldı, bembeyaz her şey.
Tozlar, izbe bir oda, edison ampul ve duman altı,
Parmak uçlarında pürüzsüz hissizlik hissi,
İfadesiz yüzümle, az önce olan neydi?
Ani bir adrenalin postürüyle bitti düşünce seremonisi.
Kalktı sis perdesi odadan, pırpır eden lamba artık anlamsızca dümdüz ve kesintisiz yanıyor.
Çınlamalar kesildi kulaklarımdan, şehrin gürültüsü doldu içime,
Cam açılmış... Evdeyim. Her zaman ki ev.
Yine hiçbir şey öyle değil,
Yine her şey çok rasyonel,
Bir ben hülyadayım, bir ben...
Kanepe yatak, parkadan battaniye.
Bugün yine unutulacak bir dün artık.