Sen bir trrensen raylar üstünde yol alan,
Ben bir yolcuyum o ternde yolculuk yapan.
Sen yol alırsın rayların götürdüğü yönde durmadan
Ve kara bulutlarla kaplarsın masmavi gökyüzünü
Benimse elimden gelen camdan dışarı bakmaktır
Ve bir kibrit yakmak karanlık tünellerde nedemsizce
Güzergahta ne bir durak var nede istasyon
Güzergahta ağaç bile yok çiçek bile güneş bile
Geride kalan tek şey zaman
Şimdi ise son kibritimi yakıyorum bu sonsuz zaman tünelinde
Sen bir trensen zamana karşı yol alan
Ray olmak isterdim senin altında her zaman
Kayıt Tarihi : 17.9.2002 15:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!