iki nokta, bir karanlık: Böyle başlarmış zamanda yolculuk:
Gece-gündüz gidermiş insan meçhule, koskoca bir dünya içinde,
sürer bu yolculuk sanki sadece birkaç saniye...
Karanlıktan sıkıldığı bir anda, dokuz ay on gün sonra;
kendini bulur bir savaş alanında: Bir ebe, kendisi ve bir Ana...
Başlar bir yaşam kavgasına: Kanlar içinde, galip gelirse bu savaşta,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta