Zamanda yolcu! Şiiri - Mustafa Cilasun

Ey vaktin emanetçisi
Her zerredeki nefesin takipçisi olan abit
Yolun evvelinden habersizsen ahirini nasıl idrak edeceksin söyle

Şem niye avaredir
Kendi dirliği içinde vahtede amade renktir
Alev, hezeyan içinde varlığa muhtaç olan hicranı bir ahestemidir

Dirlik kalbin işidir
Birlik hakka hasredilen muhabbetli nefesindir
Sevda namütenahi bir güzelliktir ancak aşk ile zikreden suhulettir

An, o zaman içindir
Fikretmek akil olan nefesin müstesna hedefidir
Fevrilik muazzam bir eksikliktir kemali yet erdemle birlik içindedir

Yol, yolcuyu bekler
Sevgiden arî olan bir ömrü sorarım kimler diler
Hasletler sabır ister, kanaati bilen örer, sanat o vakit tecelli eder

Asla kimseyi yerme
Hikmetine ram olmadığın o sırlarını ifşa etme
Serzenişlerinle rahmet dileme, nedamet içinde ihsanı hiç serdetme

Kimliğim hazan içinde
Dirliğim tak iyelerle derlenen tegannilerde
Mütemadiyen sorarım ruhuma hani mefkûrem kimlerin kirli ellerinde

Anam, babam ve ben
Ve nihayet nesebimden emanet olarak verilen
En müstesna sevgimle mücehhez edilen ve nihayet ezaya tevdi edilen

Evet, efrat Müslüman
Hizmet alanı küfür içinde nefesleri boğan şan
Kim kimler adına hizmet için seferber olunan o zavallılığı sırtlanan can

İşte hevesler hükmederse
Azimet, anlamsız maslahatlara teslim edilirse
Nesil kimliksiz bir şekilde ahkâm keserek edepten içtinap ederek giderse