Zamanda Kaybolus Şiiri - Gassan Satar

zaman en derin surgundur..
gecmisin yasanmamisliklarinda keskinlesen..

tenimde ozleme benzer bir tad var..
ruhumun firtinalari oyle sessiz..
yarinin bilmeceli aglarina takili her istegim..

avuclarimda askin ter kokusu..
simsiki kapali..
zamanin acimasizligindan sakladigim..

zaman en zalim surgun..
kendi acimasizligimizla kendimizi surdugumuz..

yitene yas midir bu eylemsizligim..
asla elde edilemeyecege olan umutsuz bakis mi..

kendimden kacisim yok..
zaman en soguk surgun..
tenimdeki giderek buyuyen yanginlara..

oysa ben oyle degildim..
ninnilerle uyutmustum ozledigimi bildiklerimi..

ah ama iste icimde uyanan anlamalar..
gidenin geri donmeyecegi gercegine korkulu bir dokunus..

ah daha keskin bicak var midir insan umuduna
insanin kendini kandirislarindan daha derin bir gunah var mi

kendi yuregimizdeki golgeler
umudumuza dair isigi korelten

zaman en buyuk yok olus
korkular sarinca arzulari

erteliyoruz..

kayboluyoruz…

yitiyoruz…