Zamanda hep kuruyorduk Şiiri - Gencay Co ...

Kurutmasın artık zaman bizi
İçi çekilmiş deniz kabukları gibi
Bir kıyıdan diğerine savurmasın
Zamanın kararlı
Yürek yaralayan izleri
Kazınmasın yazılarımıza
Hiçbir şeyin saklı olmadığını
Rüzgarın tozu kaldırmasında öğreniyorduk
Savruluyorduk çok sonraları
Hiç savrulmayacakmış gibi
Ellerimizde yitirdiklerimizden
Tılsımlı bir kolye yapıyorduk
Çakıyorduk boynumuza
Kutsal bir abide gibi
Boynumuzda dünya deviriyorduk
Yıkıntılar arasında
İhtimal hesapları karışık
Gelecek hayalleri kuruyorduk
Bir mevsime inat
İçimizden susuyorduk
Kırmızıya sevdalı yürekte
İsyan başlıyordu
Bastırılması ruhu küçültüyordu
Kesme siyah bakışı bir garip rüyanın sonu
Yolunu bulursan
Cennetin yollarında bitiyordu
Orada bir ağaç
Koynunda yalandan avuntu bir resim
Zamanın kuruttuğu bir beden kalıyor

Bir şeyleri istemek içimizde
Özümüzü üzüyordu
Özde bir kelime
Yüreğimizi vuruyor
Avuntulardan bir dünya
Kuruyorduk kendimize
Zamanda bir istasyon
İstasyonda
Garip yolcular oluyorduk
Sevgi olmadansa
Zamanda hep kuruyorduk....