Zamana Yolculuk Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Kar yağıyor
Zaman başa sarıyor
Çocukluğum gözümde canlanıyor
Babam damı kürüyor
Annem sobayı yakıyor
Radyoda samanyolu çalıyor
Dallarda kalan elmalar göz kırpıyor
Ben bahçeye fırlıyorum
Ağaca tünüyorum
Elmaları yere sallıyorum
Ayağım kayıyor
Bir metre karın üstüne düşüyorum
Annem görecek diye korkuyorum
Uyarmıştı, laf dinlemiyorum
Bir şey olmadığına seviniyorum
Elmalarımı yiye yiye
Kardan adam yapıyorum
Babama kar topu atıyorum
Yüzünü gülümsetiyorum
Yanına koşuyorum, sohbet ediyorum
Diyorum seni çok seviyorum
Yaptığı kardan merdivene inip inip çıkıyorum
Mutluluğa yerimde durmuyorum
Üşüyüp eve gidiyorum
Sobanın yanındaki minderde uyuyorum
Ve şu ana uyanıyorum
Annnem, babam uyuyor
Üstlerine kar yağıyor
İyi ki kıymetlerini bilmişim diyorum
İnsan insana misafir
Zaman güzel ağırlamanızı istiyor...