Zamana Suskun Yüreğim

Sana yazdığım
Son mektubu okudun mu?
Üzerinde adın yazıyordu
Ve
Adının tam ortasında bedenim kanıyordu
Ey sevgili
Her mektup sana inan kanımla yazılıyordu
Nedense beyaz kâğıtlar leke tutmuyordu

Kulaklarım çınladı
Dün yine

Biliyorum adımı andın sessizce

Rüzgâr sokuldu kuytularıma
Ve
Sen gibi dokundu
Sensizliğe hasret tenime

Oysa
Yaşamın hayata güneş sızmalarında
Sen olmalıydın yanımda
Sen dokunmalıydın ellerime
Sen okşamalıydın tenimi
Akşamın alacalarına dökülen gözyaşlarımı
Sen silmeliydin

Yokluğuna yıkılan bu evin kapısından
Akasyalara hasret bahar kokunla
Deniz özlemi gözlerinle
Gözlerimin yas tuttuğu gamzeli gülüşünle
Sen girmeliydin

Aşka oturduğum sedirden fırlayıp
Kadınım
Demeliydim sana
Dokunmalıydım kına kokan saçlarına
Süt denizinde yıkanmış tenine sarılmalıydım
Sensizliğe
Hayalinde avunmamalıydım
Akşamın kızıl ufkuna dökmemeliydim
Gözyaşlarımı

Zamana yangın yüreğim
Gün dönerken geceye
Ellerinde susmalıydı
Yokluğun ötesinde
Esen yeller hasret kokmamalıydı
Ey sevgili
Tüm sevgi sözcüklerini
Kulağıma sen fısıldamalıydın
Aşka ıslak dudaklarınla
Dudaklarıma hoş geldin busesini
Sen ama sen kondurmalıydın

Issız gecenin koynunda
Siyah beyaz resimler ortaya çıkmamalıydı
Asılmamalıydı karanlığın örtüsüne
Sen yanımda olmalıydın
Yıldızlar ışık saçmalıydı üzerimize
Bulutlar raks etmeliydi aşkımıza
Son tango son resitalini vermemeliydi
Hayatımıza
Şerefine kaldırdığım son kadeh
Parçalanmamalıydı ellerimde
Ve
Hasretine demlenmiş kanım
Damlamamalıydı yeryüzüne
İki damla gözyaşımı son nefesimde
Akıtmamalıydı ellerime
Dua olmalıydın ey sevgili sen dilimde