Zamana meydan okuyan kadınlar...
Duruşuyla, bakışıyla, yürüyüşü, endamıyla.
Rüzgarını bırakır geçtiği yolda.
Şiir gibi savurur saçlarını, baharları getirir kokusu.
Ruha dokunan, ele avuca sığmayan, başına buyruk özgür kelebekler gibi uçarı.
Yaşanmışlıklarına hiçe sayarak, arkada bırakarak, hüzün gülücükleri atarak, herşeye rağmen dimdik durarak. Yürüyüp geçen kadınlar...
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta