Zamana meydan okuyan kadınlar...
Duruşuyla, bakışıyla, yürüyüşü, endamıyla.
Rüzgarını bırakır geçtiği yolda.
Şiir gibi savurur saçlarını, baharları getirir kokusu.
Ruha dokunan, ele avuca sığmayan, başına buyruk özgür kelebekler gibi uçarı.
Yaşanmışlıklarına hiçe sayarak, arkada bırakarak, hüzün gülücükleri atarak, herşeye rağmen dimdik durarak. Yürüyüp geçen kadınlar...
Kayıt Tarihi : 23.3.2017 13:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!