Mecmualar biriktirdim,
kıyamadım kimseye okutmaya;
bir tek sen oku diye
ulaştırdım özenle sana.
Şimdi sende saklı anılar onlar,
ya da kül oldu hatıralar.
Bilmem, tozlu bir sandıkta mı,
yoksa okur musun gizlice?
Her gece, içim sancılar ve de
sığınak olur yüreğime.
Senin adın düşer aklıma önce, “Ece.”
Kendimden kaçsam bile bu gece.
Senden yana eksilmeyen bir iz var,
mecmuaları aşındıran zamana inat.
Silinse de yazılarımın içinde saklı , eski bir tat.
Ve de dinmeyen eski bir sis var.
Belki bir gece ya da gün
o tozlu sandıktan çıkacak o eski hâlimiz;
ve sen, benim seni okuduğum gibi,
okursun gözlerimden beni.
Turgay kılıç
08/12/2025
21:46
Kayıt Tarihi : 8.12.2025 21:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!