Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
*
YÜCE DAĞ BAŞINDA YANAR BİR IŞIK .../
Yüce Dağ Başında Yanar Bir Işık
Düşmüşüm Derdine Olmuşum Âşık…
Ağ Buğday Benizli Zülfü Dolaşık...
Dividim Kalemim Yazarım
Böyle Bir Yavrunun Derdi Var Bende
Yar Bende Oy Bende…
Aha Ben Gidiyom Sen Hemen Ağla
Yan Ağla Dön Ağla...
Yüce Dağ Başından İndiremedim
Yönünü Yönüme Döndüremedim
Bir Yârin Aklını Kandıramadım
Dividim Kalemim Yazarım
Böyle Bir Yavrunun Derdi Var Bende
Yar Bende Oy Bende
Aha Ben Gidiyom Sen Hemen Ağla
Yan Ağla Dön Ağla...
—Kıraç—
http://www.magazinmedya.com/videolar/kirac-yuce-dag-basinda-yanar-bir-isik-sozler-klip-izle.html
-
'Yüreğime naif kırılgan filizler ektin,baharımaysa hüzün tohumları serptın varsın olsun bahara hüzün çiçekleri yetiştirir yüreğimdeyse kırılgan sevdanın filizlerını büyütürüm.
Sana sözüm?'HARİKA BİR ŞİİR OLMUŞ GÖZÜM...TEBRİKLER...
ölümlerime sevinip her dirilişime meydan okuyan alacağını bir dahaki dirilişime yaz varoluşumdan bıkana dek eyyy...Zaman.
*******Harika bir yürek sesi...Zamanı avuçlarında eritirken cesur bakışlar fırlatmış hayata şairemiz...mükemmel imgelerle süslemiş dizeleri...bir çırpınış kadar umut verici olmuş...tüm yaşadıklarını sislerin ardında bırakırken dudakları titremiş adeta.Tebrikler Nazlı şaire...tam puanımla sayfamda:))
Tüm çirkinlikleri örtsün diye gündüzü geceye bağlıyor ve beyaz bir çarşaf seriyorum karanlığıma,rüzgarın uğultusu köpek havlamaları sarhoş naaraları dağıtıyor gecenın sessizliğini,ve bir sarısıcakla can buluyorum yıldızlara inat ben karanlığın aydınlığıyım der gibi.
---
TEBRİKLER..
Beklediğim aydınlığa nail oldum,
lakin sisler ardında bıraktığım hayallerimin enkazlarıyla bocalamaktayım
hala,doğup doğup,ölüyorum
düşüncelerimin seyircisi haline geldim,
başa çıkamayışıma bir kez daha tanık olmaktayım.
Yılmadan yol alıyorum sana yenilmemek adına,
celladımda olsan boynuma yağlı urganı geçiren sen olmayacaksın.,
üç gün önce doğmuşken yeniden kefenimi biçmeye çalışan sen
eyyy aç gözlü zaman doğuşumu yok edemedin,
şen olmasa da bu gönlüm kırık kadehlerde kutlarım artık galibiyetimi...
Sen bilirmisin bu sevda yüklü yürekten ne çok düşlerin soldugunu?
Yüreğime naif kırılgan filizler ektin,
baharımaysa hüzün tohumları serptın
varsın olsun bahara hüzün çiçekleri yetişir
yüreğimdeyse kırılgan sevdanın filizlerini büyütürüm.
Sana sözüm?
Ölümlerime sevinip her dirilişime meydan okuyan
alacağını bir dahaki dirilişime yaz varoluşumdan bıkana dek
eyyyy...Zaman.
Harika üstü bir yazı/şiir..ne kadar güzel yazılmış..tebriklerimi yürekten gönderiyorum....10+ant...Ufkun YAREN
Zaman mı yaşayandan alacaklı , yaşayan mı zamandan.....
En azından solan ya da soldurduğu düşler kadar borçludur zaman ...
Güzel ve anlamlı çalışmanızı kutluyorum sayın Nazlı Akın....
Yüreğime naif kırılgan filizler ektin,baharımaysa hüzün tohumları serptın varsın olsun bahara hüzün çiçekleri yetiştirir yüreğimdeyse kırılgan sevdanın filizlerını büyütürüm.
Sana sözüm?
Ölümlerime sevinip her dirilişime meydan okuyan alacağını bir dahaki dirilişime yaz varoluşumdan bıkana dek eyyyy...Zaman.
çok derin güzel dizelerdi...bir dostumun sayfasındaki yorumunuz üzerine geldim sayfanıza ve iyi yazan bir kalem buldum tebrikler.....
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta