Sessizce ve umutsuzca gün sayıyorum
Hayata yumuyorum gözlerimi
Dikenli tellerden bakıyorum sevdiklerime
Teller canımı acıtıyor
Bir bir kanatıyor özümdekileri
Dışımdaki sessizliğime rağmen
İçimde bulutlar toplanıyor
Fırtınaya doğru bir sessizlik var
Bunalıyorum, daralıyorum yağmur yağacak biliyorum.
Geçen zamana bakıyorum
Hafif bir sevinç doluyor içime
Giden gitmiş ama kalan zaman daha uzun
Umarsızca ve dimdik
Ben geçmeyeceğim dercesine duruyor önümde
Ama geçicek ve geçmek zorunda
İstesem de seneye burada olamayacağım
İstesem de Çanakkale'yi buradan seyredemiyeceğim
Bir kuş olacağım, dikenli tellere sığmayacağım
Bulut olucam, ben ağlayacağım tekrar ağlamamak üzere.
Kayıt Tarihi : 21.7.2006 02:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!