Zamana Dair Şiiri - Mehmet Yakışır

Ne zamanı durdurmak mümkün
Ne de zamana ayak uydurmak…
Coşkuyla akan nehir misali
Kayıp gidiyor ayakların altından
Karşı koymaya çalışıyoruz ömürden gidene
Kâh dimdik, kâh tökezleyerek, kâh yuvarlanarak
Zaman bazen umut oluyor, bazen sevinç
Lakin durmak bilmiyor yerinde!
Eviriyor umudu yeise, sevinci hüzne
Her acı yeni keşiflerin yolunu açıyor zihinde
Kimi zaman, akrep boynumuzu kesen bir giyotin
Yelkovansa anıları öteleyen bir rüzgâr oluyor
Her kederde illa derman diyoruz
Lakin bulamıyoruz her derdin devasını
Alışıyoruz eskittiğimiz hüzünlerle yaşamaya,
Yeni hüzne vesile eylemle karşılaştıkça
Kendi döngüsünde ilerleyen zaman,
Aynı gün içinde dört mevsimi yaşamak gibi
Çıkarıyor karşımıza her duyguya sebep yeni vakalar
Zaman, geçtikçe yoruyor
Yordukça olgunlaştırıyor
Ve durmaksızın ilerliyor
Bazen en yakın dost oluyor
Bazen en azılı düşman
Nihayetinde ölüm celladı