Hiç acımadın yıkılışıma,
Gölgem silueti bıraktı yalnızlığıma,
Mimiklerim kurudu çatladı kıyma bana,
Gittin sende bedbaht bırakma..
Eriyorken ben nasıl uyuyabildin sen,
Dertlerle başımı masaya vurdum,
Yalnız kaldım yine nihayet ben,
Ürkütücü herşey hüzünlüyüm,
Korkuyorum yaptıklarım şerrinden..
Haykırışlarımın duvardan yansıması,
Kavgalarıma sessizce vakti çaldım,
Vakti ayıramadım zalim zamandan,
Nankörlüğü yüzünden alamıyorum hatalarımı geri...
Kayıt Tarihi : 9.2.2020 18:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Afşin Dualı](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/02/09/zaman-zanni.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!