Zaman zaman Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

Unutayım diyorum da her şeyi ama unutturmuyor zaman bana
Sürekli getirip duruyor istemesem de aklıma
Duygularım sineklerin üşüştüğü gibi üşüşüyor hatıraların üstüne
Ve ardı arkası kesilmiyor hesaplaşmaların
İzin vermek istemesem bile bu günümle dünün kavgası
Dönüşüveriyor birden bire kan davasına
Açmayın ulan diyorum açmayın
Geçmişin defterlerini fazla kurcalamayın
Sonra hep birlikte kalırız enkazının altında
Sanki beni savunuyorlarmış gibi görünüyorlarken
Kendi it dalaşlarını yapıyorlar aralarında
Oysaki ben bırakmışım boş vermişim
Ne geçmişimle kavgalıyım nede bu günümle
Ama sürekli önüme getirip duruyor
Çok şeyi hatırlatıyor az şeyleri unutturuyor zaman
Deselerdi ki tek bu olacak travman
İnanmazdım asla ama inandırdı buna beni zaman
Belki unutmuşluğumdur belki de unutmaya çalışmışlığımdır beni ayakta tutan
Benim ne kendimle nede başkasıyla olur kavgam, hesaplaşmam
Gidin başka yerde edin kavgalarınızı ben asla karışmam
Zaman her şeyin ilacı olduğu gibi her şeyinde zehri oluyor bazen
Bir girdap gibi çekiyor içine seni hiç aman vermeden
Dibe doğru battıkça aldığın zehir artıyor
O zaman diyorsun ölmek ne güzel bir duygu
Ama ölemiyorsun da gelmeyince zaman
O yüzden bırakmıyorum hiçbir şeyi zamana
Çünkü dosttan çok benziyor düşmana