Zaman Zaman Şiiri - Kanber İhsan Öcel

zaman zaman
dilim yüreğimlre kaynaştığı vakit
sökülüp gelir yamaçlarından
yürek yarası
yüreğim bitnceye kadar heyacanla doludur
içindedir yaşar gidersin bütünlüğüyle
akar akar akar
kocaman olur bazen sökülüp gelen parçalar
acıtıverir çarptığı yamaçları
derin ve sessiz bir gecede
çakal sesleri duyarsın ay dolunay vaktidir
alıp ellerine tırmalar da tırmalar
düşmeyesin bir kere
umut kesilmez amma
kan revan kalırsın
ne vakit kurtulacağın belli olmayan
yürek yarasına
teslim olursun gönüllüce
savunmasız ve mahsun
hüzün varsa eğer bir tarafında
o da sadece gün denizle buluştuğu an
bel ki ayakların aynı sulara değer
paralele kıyılarda
uzanıp tutarsın
kocaman bir avuç dolusu deniz suyunu
uzak bir karadeniz kıyısında.

ayrıkotu