Zaman Zaman Şiiri - Berrin Gürsoy

Usulca indiğinde bir sağanak gibi hayatıma,
Gözyaşlarım çiçek açtı yanında, yarına,
Uslu bir çocuk sevinciyle sürdü yolculuk boyunca,
Resmedip yapıştırdığımda bizi, sözlerinde yıkandım,
Gözlerime güldün naif naif,
Üzerimdeyken hayatın yitik anahtarı,
Rüzgarın ekinleri toprağa yatırdığı gibi, beni,
Salladı aşkın kağıt gemisinde,
Okyanusları aştım sarmaş dolaş, o an,
Yolları tuttuğunda bulutlar, suskun kalıyor bir an dillerde, aşk,
Vakti durdurmak gerek bazen, o an,
Erişmek için zamana,
Bu yüzden eskiyor hayat,
Engelleri görüp erenlere danışmayınca,
Ruhu yalnız olurmuş diyor, mahkeme kâtibi,
Ruhum tutulduğunda ise davetkar gölgesiz göğsünde,
İşveli hayatımızdan öylesine yüce olmalıyım ki, aydınlığı anlatabilmeliyim, mişli, mışlı teselli bahçemizde,
Ne kadar yakınsa bir ömür o kadar yakın, gönül verilen.