Zaman Zaman Şiiri - İbrahim Karaçay

Bir dolaşık yol izler insan hayattan yana,
Bahtının rüzgârında savrulur zaman zaman
Kâh gönüllü, gönülsüz biner çark-ı devrana
Bir kirmana dönüşür, çevrilir zaman zaman

Kimisi per perişan hali beter mi beter,
Kimi yuvadan ayrı, sıla gözünde tüter,
Düşer sevda peşine Kerem’e nispet eder.
Yanar aşk ateşiyle, kavrulur zaman zaman.

Kimi gönüllü seçer çirkefin batağını,
Nokta menfaat için terk eder otağını,
Sapar bir garip yola, değişir yatağını,
Bir dereyi andırır, kıvrılır zaman zaman.

Kimi halinden memnun isyanı yok kadere
İnanamaz kendi de bazen geldiği yere
Milyonların içinden sıyrılır birden bire,
Talih yüzüne güler, sivrilir zaman zaman.

Karaçay sarp yolları doludizgin alsa da
Herkesin bir derdi var keyiflenip gülse de,
Heybeti dile destan, ulu çınar olsa da
Feleğin sillesiyle, devrilir zaman zaman.

11.07.2004
İbrahim Karaçay