Gözünün gözümde kucaklaşmasını bilirim,
Elimde elinin sarmalaşmasını.
Duyarım sesinin sesimde yankı bulmasını
Ruhumda ruhunun ince dokunuşunu hissederim,
Sabah çocuğunu uyandırır gibi bir annenin
İçimin ta dibine bakıp sohbetleşmelerimizi özledim,
Nefesinin nefesime vurduğu o ‘’zaman zaman’’ ları.
Anıyorum şimdi bir çocuk tebessümüyle o anları…
Kayıt Tarihi : 10.4.2011 19:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erman Altun](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/10/zaman-zaman-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!