Zaman yorgun düştü şakağımızda

ZAMAN YORGUN DÜŞTÜ ŞAKAĞIMIZDA

Yüreğime elem ekti seneler
Sabırla büyüttük kucağımızda
Koca cüssemize sığmadı kader
içli bir türküydü dudağımızda

Çile ektik hüzün ektik sineye
Kader bizi mecbur etti çekmeye
Derdimizi diyemedik kimseye
Bir ömür gezdirdik kuşağımızda

İğne ile kuyu kazdık bir ömür
Dedik belki özümüze su yürür
Sinelerde gizleneni kim görür
Gizlice çınlıyor kulağımızda

Ne yürek yarasız ne baş dertsizdi
Gönüldeydi yara sarmak yersizdi
Ruhumda ki sancı nihayetsizdi
Keder mayalandı kursağımızda

Ey misali akşam olsun diyordun
Hangi eksileni yerine koydun
Yeniydin eskidik tazeydik soldun
Zaman yorgun düştü şakağımızda

Muhittin laçin (misali)