Zaman Yetince Şiiri - Deniz Köksal

Kuru dal durmaz yiğit ağaçta
Kırılır birgün zaman yetince
Kızıl gül açmaz zemheri ayda
Sararır birgün zaman yetince

Zamansız meyveler tadından olur
Köksüz ağaçlar nasıl dik durur
Deli gönül sevdiğinin kuludur
Sarılır birgün zaman yetince

Dertler vurur beni daştan daşlara
Ak düşürür felek siyah saçlara
Derdedüş’ün benzer kuru yaprağa
Dökülür birgün zaman yetince

Deniz KÖKSAL