Zaman ve ötesi Şiiri - Sandra Şentürk

Zamanın ötesinde bir sen vardın birde ben..
Sen bana hayatı sevdiren, şen şakrak, acılarla bile dans eden deli dolu ; yağmurda ıslanmasını seven çocuk ruhlu bir kadın
Ben ise rotasını kaybetmiş denizin ortasında kalmış bir kaptan
Uzaklardan bir yerde yoluma görünen güzel bir ada sakin ve huzurlu...
Mutlu insanların yaşadığı bir sahil kasabası
Sokak sokak gezdiğim sen ve işte sen oradasın
Biz seninle iki ayrı dünyayken nasıl tek bir dünya olabiliyoruz bilmem
Aşkın tek bir ruhu ,tek bir dünyası var.
O da sensin sevgilim
Bedenlerin sevişmesi birşey değil
Ruhların tutkulu dansı ve sevişmesi önemli
Sevişmek hüner değil
Ben seninle yaşamak istiyorum
Herşeyi; acelesiz ,telaşsız ama tek bir günümüz kalmış gibi doyasıya yaşayabilmek, doyasıya gülebilmek
Yaşamak için seneler mi sevmek için tek bir gün mü diye sorsalar
Elbet sevgilim sevmek için tek birgün
Sevgisiz bir yaşam; çölde suya hasret yaşamaktır.
Sen çöle düşmeyegör nasıl bir damla suyun kıymetini anlıyorsun
Bülbülü kafese hapset gör nasıl ağlayarak şarkı söylüyor
Martılar denize hasret yaşasın bak nasıl mutsuzluk içinde kanat çırpıyor
Kanaryalar göğe hasret yaşasın bak gör nasılda pencereden göğü izliyor
Leyleklerin yuvasını boz bak nasıl birdaha semtine uğramıyorlar
Ve sen ..seni yaşamaktan mahrum ettiğin ben
Senin gökyüzünde uçmamam için kanatlarını söktüğün ben
Benden gideceğin anı düşününce nefesim kesiliyor
Sanki binlerce gülün dikeni batmış elime kanıyor her bir hücrem fakat o hafif esen rüzgarın kalbimi okşayışı
ve sevdan düşünce yüreğime bir sevda uğruna yüz binlerce gülün dikeninin acısına bile susarım lâl olur dilim
Mesele seni sevmekse eğer;
Bu şehride terk ederim yüzün gülecekse
Çocukluğumdaki en sevdiğim uçurtmaları sen sök kır ne sana gönül koyarım ne seni sevmekten geçerim
Öyle bir çocuğum ki sana ; elinde rengârenk balonlarıyla yalın ayak nefes nefese sokak sokak masum bir heyecanla daima ve daima sana koşan