Zaman Ve Ölüm Şiiri - Fırat Baş

Ram ettiren iki garip ve yenilmez kavram
Zalim geri dönüşümsüz ve acımasızdırlar
Hayat ağacından hazin dökülen yapraklar
Sevdiklerinizi alırlar bir bir toprak yaparlar
Sonsuzluğa göndererek sizi öksüz kılarlar

Ölüm hüzün, zaman ak yağdırır saçlarına
Ölüm acı, zaman kesikler doldurur alnına
Zaman getirirken seni ölümün yamacina
Nafiledir herşey bakmaz akan gözyaşına
Zamanın bitince yatırırlar musalla taşına

Boş mücadeleyle savasma kaybedersin
Buruşuk tenin kamburlu belin titrek elin
Zamanın bitmiş der gibi yüzdeki çizgilerin
Konuşamayacaksın birgün lâl olacak dilin Sevme, sevilmeyle mutlu geçsin günlerin

Hemencecik gelir ölüm göz kırpana kadar
Çalış, çalış ,çile çek koşuştur nereye kadar
Sevememişsin sevilmemişsin neye yarar
Bir hayatın var yaşa! İblis hep bahane arar
Ötelenmeyecek hayatlar dolu dolu yaşar

Hep yarın hep yarın diyerek yaşayamazsın
Mutluluğun ertelenmişini yakalayamazsın
Hayatın sana getirdiklerinden kaçamazsın
Bu gün var olan iyiyi yarın bulamayacaksın
Kimbilir nasıl ölecek kaç yıl mutlu olacaksın

Gençlik trenini kaçırma oldukça üzülürsün
Zira zaman geriye değil hep ileri doğrudur
Gelecekse de aşk ve sevgnini belası gelsin
Yemek su gibi aşk ve sevgi de zorunludur
Zamanını böyle değerlendirenler mutludur

-Anneme-