Zaman ve Mekan Şiiri - Fatma Hilal Kavak

Bir yaprak bir yaprak daha süzüldünüz.
Hepiniz bir ahenk içinde yavaş yavaş düştünüz.
Hani bir zamanlar sizde yemyeşildiniz?
Güneşten ninni,Rüzgardan mani dinlediniz.

Ne garip şey,şu ölmek.Ötelere gitmek.
Canlı cansız sonsuzluğun sahibine akmak.
Ölümü yaşamak ölümden sonrasını,anlamak.
Zamanı kavramak,yada zamanı durdurmak.

İçimde iki his var.İkiside birbirine eş.
Nereden bakarsan bak.Tam bir keşmekeş.
İçimdeki çocuk beni anlamıyor arkadaş.
Kelime aynı,fakat mana farklı.İkiside adaş.

Süleymanda konmuş,göçmüş bu dünyadan.
Bedriler,Necipler,Fazıllarda gelip geçtiler bu diyardan.
Nice yüzler,nice iki yüzler geçecek daha üzerinden.
Anılır bir gün kendi yoksa bile kalan sözlerinden.

.