Zaman öyle görünüyor olsa da dostu değildir insanın.
Ama düşmanı da değildir.
Kullanmasına bağlı olarak dostu da olur düşmanı da.
Onu iyi kullanmayı iyi bilemezse kişiyi yutar, yok eder.
Bir de bakar ki zamanın o karanlık dehlizlerinde kaybolup gitmiş ve onu artık hiç kimse hatırlamıyor.
Kişi unutulup gitmek istemiyorsa kendisinden sonrasına hatırlanmaya değer bir şeyler bırakmak için çaba göstermelidir.
Doğaldır ki ‘değer’ olarak ortaya konulan şey insanın kendisine olduğu kadar insanlığın da hayrına olmalıdır.
İnsanın, insanlığın hayrına olmayan şeylerle hatırlanması da elbette mümkündür.
Bu da bir tercih…
Kişi istiyorsa bu şekilde de unutturmayabilir kendisini.
Kendi bilir.
Karar yine ona aittir.
Ama bilmelidir ki insanın ve insanlığın hayrına olmayan şey sahibinin de hayrına olmaz.
Ne bu dünyada, ne öbür dünyada
Recep AkılKayıt Tarihi : 26.9.2009 15:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
naçizane...
ZAMAN
Zaman küçücük bir kafeste.
Tükettim onu her nefeste.
Son noktada ne var bilmeden.
Gitti o aheste aheste!
Zaman uçmakta bir kuş gibi.
Herşey kafamda bir düş gibi.
Zamanın koskoca boğazı,
Hatıraları yutmuş gibi.
Zaman dolandı etrafıma,
Baktı durdu her tarafıma,
En zayıf yerimi tutunca,
Ben dalardım kendi lafıma.
Zaman hep gidiyor ileri,
Aldığını vermiyor geri.
Artık verse de neye yarar?
Ben ihtiyarlamışım gayri.
Rıza AKBULUT
İnsan için zaman
Dündür,
Bugündür,
Yarındır.
Üçünün de kıymetini bimeli..
Unutursan;
Dünü yok.
Dert etmezsen;
Bugünü yok.
Ders almazsan;
Yarını yok.
Adam olmayana
Hiçbiri yok...
....................Seyfeddin Karahocagil
BAŞARI TEMENNİLERİMLE KUTLUYORUM
KALEMİNİZ VAROLSUN
SELAMLAR
TÜM YORUMLAR (5)