Zaman ve Evre Şiiri - Tuncay Akdeniz

Bakma şu dağların sisli haline
Başından dumanı yel alır gider
Yarsız güller diken olur geline
Tüketir ömrünü yıl alır gider

İklimlerdir her mevsimin azası
Çağlar pınarların kudret gözesi
Mis kokunca tabiatın goncası
Arılar çiçekten bal alır gider

Asumandan bulutları seslenir
Sadet giyer tabiatı süslenir
Toprağından her canlısı beslenir
Çalışan nasibi bol alır gider

Düşünen gerçeği görürse eğer
İnsanı insana verirse değer
Sevgiyle yaşamak yüceymiş meğer
Herkes sevdiğine gül alır gider

Bu sırrı çözemez ne akıl ne fen
Dünyalık varlığı üç arşın kefen
Hep bir yerde yatar gariple efen
Zengini fakiri sal alır gider

Tuncay her dereden akıtır suyu
Yinede değişmez bu nefsin huyu
Derindir şeytanın kazdığı kuyu
Herkes bildiğine yol alır gider