Zaman ve Çocuk Şiiri - Cemil Aygen

Sabaha karşıydı
Bir çocuk ağladı
Annesi yoktu
Babası uzaklardaydı çocuğun
Kalktı
Kendi bezini yaptı
Mamasını yaptı kendisi
Zaman geçti
Çocuk ağlamadı artık
Ağlasa da duyanı yoktu çocuğun
Çantasını topladı
Okula gitti..Okudu kitaplarını
Velisini istediler çocuğun
Bıyık takıp.. Şapka giyip
Okula gitti
İyi dediler velisine çocuğun
İyi...
Biraz duygusal... Biraz yalnız
Daha çok çalışmalı dediler
Daha çok çalıştı çocuk
Okulu bitirdi
Bir sabah kalktığında askerdi
Zaman hızla akıp gitti
Ne askerliği kaldı
Ne bekarlığı
Bir ağustostu Nikah
Bir bayramdı evlendi..

Sabah olduğunda
Bir çocuk ağladı
Annesi bezini yaptı
Babası mamasını verdi
Çocuk yine ağlıyordu
Zaman geçmişti
Dünya değişmişti
Her şey güzel ve hazır
Bekliyordu çocuk
Çocuğun anasında vardı babası da
Oysa çocuk
Gözleri dolmuş ağlayan babasının
Yetim olduğunu bilmeden
Hala ağlıyordu
Ama bu çocuğun ve babasının
Birlikte döktükleri göz yaşları
Zamanında....Kaderi de
Yenmenin verdiği
Mutluluk göz yaşlarıydı...