Zaman ve biz... Şiiri - Hatice Nayır

Yüreğimizde kıştan kalma bir hüzün
Yokuş aşağı yuvarlanıyoruz hızla
Ellerimizi bırakıyoruz sonra
Tutmuyoruz üzerimize yığılan anıları
Çığ altında kalmış gibi
Ya da yürür gibi
karanlık bir ormanda tek başına
Çağırarak bildiğimiz tüm türküleri
Seslenerek gidip de dönmeyenlere
Onlara katılıyor olmanın şevkiyle
Hevesiyle her şeye yeniden başlamanın…
.
İçimizde bir yerli film coşkusu
Hayatın birikmiş tortuları üzerimizde
Seslendiğimiz herkes kimsesiz
Yakalandığımız her aşk ıssız artık...
İçimizde kırık bir taş plak gibi
Dönüp duruyor zaman...
Melodiyi sadece biz duyuyoruz oysa...
Başını kaçırmış olsak da
Sonunu yakalamanın
Umudunu taşıyarak hala...
Ve hep aşkla kalarak...