Zaman ve Sevda Şiiri - Levent Dizdar

ZAMAN VE SEVDA
Kör,
Sağır ve dilsiz taklidi yapıyordu zaman.
Bilerek ve bildiğini gizleyerek
Tomurcukları güle çeviriyordu içimizde.
Haindi,
Tıpkı yarı yolda terkedilmiş
Mert bir savaşçı gibi bırakıp bizi.
Gidiyordu,
"Nasıl da aldattım"
Der gibiydi gözleri, sizi.

Ben de biliyordum
Denizim tuzluydu
Gölüm susuz.
Sen ki bozkırın acı suyu
Kuru ağacı
Zaman seni de kandıracak
Olmuyor ki onsuz.

Gözünü açıp kapadığında bir gün
Alnının ortasında derin bir çizgi.
Ağlatacak o gün seni de, bil
Uzaklardan gelen acı bir ezgi.

"Koşun, bakın burada bahar!" diyecek
Adını bile bilmediğin
Muhtemel pembe tişörtlü bir çocuk.
Kışın geldiğini o gün anlayacaksın
Gözünde gözlük,
Elinde makroma ipi,
Sepetinde bir düzine boncuk.

Olsaydı diye geçireceksin içinden
Yapma diyeceksin sonra, deymez.
Zemheride de olsam gelirdim oysa
Bilirdim ki
Benim kışım seni üşütmez.

İçimizde kalacak
Biliyorum,
Asla söyleyemediklerimiz.
Yıllar sonra, bir şiirde, biri bizi anlayacak
Göz yaşlarına bulanacak dizelerimiz.

Çağırın gelsin cellat,
Bugün bir darağacı kurulacak.
Şahidim ol sen de zaman
Sevdamın başı vurulacak.

2023