Zaman kanarken avuçlarıma.
Bana yaşımı sordu.
Yazarken onu ben mısralarıma.
Ben değil, yaşanmışlıklar toydu.
Bir çocuk nasıl ölür, yaşadın mı sen ?
Kayarken gözümün önünden tüm hayaller.
Yıldız gibiydiler, uzaktan izliyordum ben.
Hepsi güneşin doğumu gibi, geceyi terkettiler.
Neredesin şimdi sen, gece demlenirken ?
Yaşlandırıyor beni kağıdıma yazdığım sözler.
Yaşlandın mı yoksa, daha ben büyümemişken ?
İzlemekle geçiyor ömür, bu yüzden yaşlı bu gözler.
Mustafa Kaynak 3
Kayıt Tarihi : 20.10.2023 12:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!